https://www.youtube.com/watch?v=f9hoZr71sYs
Wprowadzenie
Autor omawia hipotezę bezpośredniego, fizycznego wpływu aktywności słonecznej na zjawiska sejsmiczne na Ziemi. Punktem wyjścia jest „stan podwyższonego alertu sejsmicznego” ogłoszony przez youtubowego geofizyka Stefana Burnsa po długotrwałej burzy geomagnetycznej klasy G3. Materiał łączy: (1) opis bieżących anomalii pogody kosmicznej, (2) przegląd zdarzeń sejsmicznych i wulkanicznych w 2024–2025, (3) mechanizm fizyczny oparty na pracach dr Friedemanna Freunda (właściwości półprzewodnikowe skał pod naprężeniem i prądy telluryczne), (4) studia przypadków korelujące burze geomagnetyczne z klastrami trzęsień.
„Znany youtubowy geofizyk Stefan Burns […] ogłasza stan podwyższonego alertu sejsmicznego, wskazując na skrajnie wysokie ryzyko wystąpienia mega trzęsienia Ziemi w październiku i listopadzie 2025.”
Portale/instytucje przywołane w materiale (oficjalne źródła):
- USGS – globalny katalog trzęsień ziemi: https://earthquake.usgs.gov/
- NOAA/SWPC – ostrzeżenia i dane o burzach geomagnetycznych: https://www.swpc.noaa.gov/
- NASA (w tym Ames Research Center): https://www.nasa.gov/ | https://www.nasa.gov/ames/
- (Tło) Rezonans Schumanna – opis zarysu zjawiska: https://en.wikipedia.org/wiki/Schumann_resonances
Pełne opracowanie materiału
1) Alert sejsmiczny po burzy G3 i sygnały „wysokiego ryzyka”
Autor relacjonuje najnowszy raport Stefana Burnsa po niespodziewanej, ~72-godzinnej burzy geomagnetycznej klasy G3, która miała „transferować ogromne ilości energii” do skorupy i płaszcza Ziemi.
- Kluczowy wskaźnik: „drastyczny spadek gęstości wiatru słonecznego” poniżej ~1 cząstki/cm³, co wraz z energią „zamagazynowaną po burzy” ma „tworzyć idealne warunki do destabilizacji uskoków”.
- Powracająca dziura koronalna ma – wg Burnsa – historyczne powiązania z M≥7.
- Dodatkowe czynniki: nietypowa aktywność komet (wspomniano „bodajże nawet o 11 kometach” i „obiekt międzygwiezdny 3I ATLAS”), gdzie „kometa Słon” miała „zaśmiecić” przestrzeń pyłem wzmacniającym wiatr słoneczny.
- Najbardziej zagrożone obszary (wytypowane): Przejście Drake’a, strefa Cascadia (u wybrzeży USA), Nowa Zelandia.
- Przykład świeży: trzęsienie M6,9 na Filipinach „tuż po uderzeniu burzy”.
„Połączenie nietypowej dla maksimum słonecznego aktywności dziur koronalnych z bezprecedensową liczbą komet tworzy okres ekstremalnego ryzyka sejsmicznego dla całej planety.”
2) Rezonans Schumanna – zarys i obserwacje
Autor cytuje Burnsa omawiającego rezonanse Schumanna: podstawowe mody ~7,8 Hz, 14 Hz, 20 Hz, 26 Hz oraz „nietypowe sygnały”, „konkretnie tryb piąty”. Podkreślone jest pokrywanie się częstotliwości i intensywności z pasmami fal mózgowych oraz sugestia „naturalnej rezonancji i połączenia” biosfery z polami Ziemi.
„Istnieje więc naturalna rezonans i połączenie między Ziemią a ludźmi […] Wiele form życia działa na tych częstotliwościach.”
Autor zaznacza, że Burns „omawia rezonanse tylko, gdy jest coś istotnego”, i że „trzeba więcej badań”.
3) Przegląd zdarzeń 2025 (i końca 2024) – sekwencja prognoz i raportów
Autor przywołuje własne nagrania i alerty:
- 3 kwietnia 2025 („Słońce szaleje, trzęsienia 2025 to dopiero początek”) – po M7,7 w Mjanmie i rozbłysku X1.1 ostrzeżenie, że „to dopiero początek”.
- 22 maja 2025 („Burze słoneczne i wulkany”) – alert nt. bezprecedensowej dziury koronalnej i spadku liczby plam; wskazane ryzyko dla: Pól Flegrejskich, Kanlaon, Sakurajima.
- 31 maja 2025 – raport „na żywo” o dwóch CME „full-halo” uderzających w Ziemię 1–2 czerwca → burza G3 (miejscami G4).
Czerwiec 2025 (wybrane odpowiedzi Ziemi wg autora):
- 1–2 czerwca: niemal równoczesne erupcje: Sakurajima (Japonia), Ibu i Semeru (Indonezja), Santa Guíto/ Santa Guaita? (Gwatemala), Sangay (Ekwador); 2 czerwca – Etna (14. erupcja w roku, kolumna 6,5 km); Turcja M5,8.
- 6 czerwca: Chile M6,4; Fuego (Gwatemala) – erupcja i ewakuacje.
- 8 czerwca: Kolumbia M6,4.
- 11 czerwca: Kīlauea (Hawaje) – fontanny lawy do ~100 m.
- 15 czerwca: Peru M5,6.
Apogeum później (wg materiału):
- Kamczatka M8,8 (najsilniejsze od > dekady), wstrząsy wtórne M7,9 i M7,4.
- Sierpień: Przejście Drake’a M7,5.
- Wrzesień: po kolejnej silnej burzy – Filipiny M6,9 („tragiczne w skutkach”).
Wstawka autora o weryfikacji mediów:
Autor mówi o trudnościach w znajdowaniu artykułów/zdjęć do wszystkich wskazanych zdarzeń, o sprzecznych odpowiedziach narzędzi AI i wrażeniu „tworzenia narracji” negującej związki z aktywnością słoneczną.
„Opisane trzęsienia […] nie odpowiadają żadnym konkretnym wydarzeniom […] To zapytałem jeszcze raz […] i rzeczywiście te trzęsienia miały miejsce […] było ciężko.”
4) Teza główna i „zakazana nauka” – mechanizm Freunda + prądy telluryczne
Autor stawia tezę o fizycznym, przewidywalnym związku burz słonecznych z trzęsieniami, a jako „brakujące ogniwo” podaje prace dr Friedemanna Freunda (NASA/Ames), który badał właściwości elektryczne skał pod naprężeniem tektonicznym.
Mechanizm wg Freunda (skrócony łańcuch):
- Defekty nadtlenkowe w strukturze minerałów (skały magmowe/metamorficzne).
- Aktywacja naprężeniem: zrywanie wiązań → uwolnienie nośników.
- „P-dziury” (positive holes) – mobilne dodatnie nośniki (luki elektronowe) przewodzące w matrycy skalnej.
- Przemiana skały w półprzewodnik typu P (z izolatora).
- Emisje EM o niskiej częstotliwości, anomalie magnetyczne, hot-spoty IR, zaburzenia w jonosferze nad epicentrami – jako obserwowalne efekty prekursorowe.
„Zerwanie wiązania nadtlenkowego uwalnia parę mobilnych nośników ładunku […] Te P-dziury […] mogą przepływać przez matrycę skalną.”
Druga połowa układu: prądy telluryczne (duże, naturalne prądy w skorupie) indukowane przez fluktuacje pola magnetycznego wskutek oddziaływań wiatru słonecznego/CME z magnetosferą. Burza geomagnetyczna = globalny zastrzyk energii EM → wzrost prądów tellurycznych.
Sekwencja „wyzwalania przez Słońce” (kroki 1–5):
- Uskok wstępnie obciążony (blisko krytycznych naprężeń).
- Aktywacja elektryczna (p-dziury, półprzewodnictwo w strefie uskoku).
- Wyzwalacz słoneczny (G3–G5) → impuls EM.
- Preferencyjny przepływ przez najbardziej przewodzące ścieżki (strefa uskoku).
- Pęknięcie sejsmiczne („ostatnie pchnięcie” poprzez efekty elektrokinetyczne/zmiany tarcia).
„Słońce nie powoduje trzęsienia ziemi w sensie dostarczania pierwotnej energii tektonicznej, ale może działać jako ostateczny wyzwalacz dla uskoków, które są już krytycznie naprężone i elektrycznie przygotowane.”
5) Anomalny Cykl 25 – prognozy vs rzeczywistość
- Start Cyklu 25: grudzień 2019 (minimum). Panel NOAA/NASA prognozował słaby cykl (szczyt ~115 plam, „połowa 2025”).
- Rzeczywistość (2023–2024): gwałtowny wzrost wszystkich wskaźników.
- Sierpień 2024: średnia miesięczna liczba plam 215,5 (najwięcej od września 2001).
- 2024: 54 rozbłyski klasy X (najwięcej od rozpoczęcia wiarygodnych publicznych rejestrów ~1996).
- Październik 3, 2024: rozbłysk X9 („najpotężniejszy cyklu”).
- Maj 2024: „superburza” G5 (zorze do Florydy/Meksyku).
- 30 grudnia 2024: X1.5 i X1.1 → 1 stycznia 2025 G3.
- Wrzesień 2025: G3 ok. 15.09; ostrzeżenie G2–G3 na 30.09.
„NASA i NOAA […] potwierdziły, że maksimum słoneczne nadeszło wcześniej i było znacznie bardziej aktywne niż przewidywano.”
6) Dane i korelacje – „od 30 dni po dwuletni trend”
Autor odwołuje się do tabel (nie pokazanych w filmie w transkrypcji) z:
- USGS (M≥4,5) – ostatnie 30 dni: obraz „geologicznego niepokoju”.
- Zestawienie 24 miesięcy: liczba trzęsień vs wskaźniki aktywności słonecznej → skok w maju 2024 (+8,5%) i w sierpniu 2024 (+10,6%) w okresach rekordowej aktywności.
„To nie jest przypadkowa fluktuacja statystyczna, to jest wzorzec, a ten wzorzec wymaga fizycznego wyjaśnienia.”
7) Studia przypadków korelacji czasowych
(A) „Noworoczna furia” i Tybet (styczeń 2025):
- 30.12.2024: X1.5 i X1.1 → 1.01.2025 G3.
- 7.01.2025: Tybet M7,1, „setki ofiar”; w dniach po burzy: Chile M6,1 (2.01), u wybrzeży Japonii M6,8.
(B) Superburza G5 (maj 2024) i tygodnie po:
- 19.05: Alaska (Wyspy Lisie) M5,9.
- 20.05: Kirgistan M5,5.
- 28.05: Ocean Indyjski M5,5.
- 29.05: Mjanma M5,6.
Zgrupowanie po najpotężniejszej burzy cyklu – jako sygnał reakcji skorupy.
(C) Wrzesień–początek października 2025:
- G3 ok. 15.09 + system G2–G3 od 30.09.
- 30.09: Filipiny M6,9; także wzmożenie sejsmiczne (Wenezuela, Chiny).
„Duże zaburzenie geomagnetyczne, po którym w ciągu kilku dni następuje globalne rozprzestrzenianie się trzęsień ziemi, jest dokładnie tym, co przewiduje model wyzwalania przez Słońce.”
8) Konkluzja autora i postulaty ostrzegawcze
Autor stwierdza, że łańcuch dowodów (anomalne Słońce → wzrost sejsmiczności → wiarygodny mechanizm → powtarzalne korelacje czasowe) jest „przekonujący i alarmujący”.
„Pytanie nie brzmi już czy Słońce może wywołać trzęsienia Ziemi, ale jak często to robi i co zamierzamy z tym fantem zrobić.”
Postulat praktyczny: każda burza G3+ i rozbłysk klasy X powinny być traktowane jako krótkoterminowe ostrzeżenia sejsmiczne dla najbardziej wrażliwych stref. Brak zainteresowania „głównego nurtu” nazywa „zaniedbaniem obowiązku” wobec bezpieczeństwa publicznego.
„Szał Słońca jeszcze się nie skończył […] Uznanie głębokiej zależności układu Słońce–Ziemia jest konieczne.”
Zakończenie techniczne: prośba o „łapkę w górę, subskrypcję i do zobaczenia”.
Wnioski:
- Autor przedstawia spójny model: burze geomagnetyczne indukują prądy telluryczne, które w uprzednio naprężonych strefach uskoków (półprzewodnikowe zachowanie skał wg Freunda) mogą wyzwalać trzęsienia.
- Cykl słoneczny 25 – wg materiału – przekroczył prognozy (liczba plam, rozbłyski X, superburze), co czasowo koreluje z klastrami zdarzeń sejsmicznych/wulkanicznych 2024–2025.
- Wskazano konkretne korelacje czasowe (styczeń 2025 Tybet; maj 2024 superburza; wrzesień–październik 2025 Filipiny).
- Autor postuluje operacyjne wykorzystanie alertów G3+/X-class jako krótkoterminowych ostrzeżeń sejsmicznych dla wrażliwych regionów.
Tezy:
- Aktywność Słońca może pełnić rolę wyzwalacza trzęsień ziemi w krytycznie naprężonych strefach.
- Prace Freunda dostarczają mechanizmu fizycznego (p-dziury, półprzewodnictwo skał), a prądy telluryczne stanowią kanał sprzężenia Słońce–Ziemia.
- Cykl 25 jest anomalnie silny (rekordowe wskaźniki w 2024), co – wg materiału – koreluje z wzrostem sejsmiczności.
- Powtarzalne korelacje czasowe po G3–G5/X-class sugerują wzorzec wymagający wdrożenia praktyk ostrzegawczych.
- Mainstreamowa sejsmologia – w narracji autora – niedoszacowuje roli czynników elektromagnetycznych i powinna rozszerzyć modele.
Dlaczego warto zapoznać się z filmem?:
- Pokazuje kompletny łańcuch przyczynowy łączący Słońce z sejsmiką (dane → mechanizm → przypadki).
- Zawiera konkretne daty i zdarzenia (G5/G3, X-class, katalog USGS) ułatwiające własną weryfikację.
- Prezentuje mechanizm Freunda w przystępnej formie (p-dziury, półprzewodnictwo skał).
- Sugeruje praktyczne zastosowanie alertów kosmicznej pogody do prognoz sejsmicznych krótkiego zasięgu.
- Uporządkowuje anomalię Cyklu 25 wobec prognoz NOAA/NASA.
- Integruje wulkanologię i sejsmologię z pogodą kosmiczną (case’y: Etna, Kīlauea, Fuego, Campi Flegrei).
- Zachęca do krytycznej, źródłowej weryfikacji i samodzielnej oceny danych (USGS/NOAA/NASA).