Kłótnia w studiu! Drony nad Polską, – Marek Chodorowski, Krzysztof Tołwiński

Opublikowano

https://www.youtube.com/watch?v=KgmojVj681w

Wprowadzenie

Program na żywo prowadzi Grzegorz Zawadzki. Zapowiedziani goście: Krzysztof Tołwiński (polityk, były samorządowiec) oraz Marek Chodorowski (pisarz, publicysta). Emisję otwiera zapowiedź cyklu „Czas spisków Józefa Białka”. Główny temat: doniesienia o dronach nad terytorium Polski, reakcje instytucji państwowych i narracje medialne, a także szersze konteksty geopolityczne (Białoruś, Rosja, Ukraina, UE, USA, Izrael). Rozmowa przeradza się w spór osobisty między gośćmi; Chodorowski w pewnym momencie opuszcza audycję.

„Idziemy na żywo… Waszym gościem… jest dzisiaj pan Krzysztof Tołwiński… dla innych… patriota.”

Pełne opracowanie

1) Oś sporu: co nad Polską „latało” i skąd ta narracja?

Prowadzący stawia tezę o „dezinformacji” z oficjalnych kanałów. Tołwiński odpowiada, że zarówno obywatele, jak i część polityków „raczej spekulują”, bo wiedza powinna być po stronie służb państwowych. Wyraża brak zaufania do instytucji krajowych:

„Mam bardzo duże wątpliwości graniczące z pewnością, iż nasze instytucje… jeśli nawet dysponują wiedzą… to niekoniecznie przed nami… ją się chwalą, ponieważ są dosyć dyspozycyjni politycznie.”

Według Tołwińskiego narracja w Polsce zmierza do antagonizowania społeczeństwa wobec Białorusi i Rosji, by uzasadniać „agresywne działania” władz. Twierdzi, że już w latach 2018–2019 ostrzegał przed „polityką paranoiczno-prowokacyjną” wobec Białorusi i Rosji.

Odniesienia do podmiotów i instytucji, o których mowa:

  • Administracja Białorusi / parlament Białorusi; agencja BiełTA (belta.by).
  • Polska scena polityczna (Sejm – sejm.gov.pl).

2) Wersja białoruska według Tołwińskiego

Tołwiński powołuje się na kontakt z politykami białoruskimi (wskazuje Aleksieja Hajdukiewicza, szefa Partii Liberalno-Demokratycznej RB). Przytacza komunikat przypisywany białoruskiemu MON: obrona powietrzna Białorusi miała śledzić drony, które „zgubiły kurs” w wyniku oddziaływania środków walki elektronicznej, a informacje miały być przekazywane Polsce i Litwie między 23:00 a 4:00.

„Białorusini nie przesądzają, że to są ukraińskie, że to są rosyjskie, tylko że są statki powietrzne… zaginęły.”

Tołwiński podkreśla, że „bardziej ufa stronie białoruskiej” niż „sprzedajnym politykom mego państwa”.

Podmioty wymieniane przez rozmówcę:

  • Partia Liberalno-Demokratyczna Republiki Białorusi (LDP – partia białoruska).
  • Ministerstwo Obrony Republiki Białorusi.

3) Cui bono? Prowadzący i „i s fecit cui prodest”

Prowadzący przywołuje zasadę: „ten zrobił, kto skorzystał” i argumentuje, że Rosji nie zależy na wepchnięciu Polski do konfliktu z uwagi na ryzyko uruchomienia art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego. Dodaje epizod z Parlamentu Europejskiego: prośba europosła o rezolucję miała spotkać się z odpowiedzią, że sprawą zajmą się „za dwa tygodnie”.

4) Tołwiński o Rosji: „poważne państwo” i cel uderzenia

Tołwiński stwierdza, że przypisywanie Rosji „aż tak nieudacznego” działania jest błędem. Gdyby Rosja chciała wykonać akt agresji, cel byłby „konkretny, skuteczny, precyzyjny”, „kompleks rzeszowski” (ośrodek logistyczny związany z dostawami broni na Ukrainę). Rosja – jako „państwo imperialne” – nie miałaby interesu „paprać się” w konflikt z Polską, dopóki Polska nie przekroczy granic w „szczekaniu”.

„Polskie państwo dzisiaj nie jest przedmiotem zainteresowania Federacji Rosyjskiej… czekają na normalność, na normalnych ludzi nad Wisłą.”

Wtrąca również, że gdy dochodziło do eskalacji medialnej, „prezydent Stanów Zjednoczonych pan Trump był na nocnym wypoczynku”.

5) Zapowiedź „zamykania granicy” z Białorusią i logistyczny węzeł

Prowadzący przywołuje komunikat o „zamknięciu granicy z Białorusią” (w nocy z czw./pt.). Uważa to za sygnał quasi-wojenny i wskazuje, że samochodowe przejście ma być jedno, a kolejowe trudno zamknąć z uwagi na handel z Chin. Tołwiński potwierdza pogląd, przypominając o wcześniejszych decyzjach (m.in. Mariusza Kamińskiego) i stwierdzając:

„Jest… jedno przejście graniczne po naszej stronie – Terespol… To przejście… jest ruchu lądowego, kołowego, osobowego i ciężarowego. Jedno.”

Zwraca uwagę na węzeł Małaszewicze, przez który – według niego – „70 parę procent” to towary chińskie do Europy; wskazuje, że zamknięcie torpedowałoby interesy partnerów zachodnich.

Miejsca/instytucje omawiane:

  • Przejście graniczne Terespol.
  • Węzeł kolejowy/logistyczny Małaszewicze (terminal przeładunkowy w korytarzu Chiny–UE).

6) „Zapad” i białoruskie zaproszenia

Tołwiński mówi, że Białoruś zapraszała polskich obserwatorów (wojskowych, ekspertów) na ćwiczenia, aby nie mieć „wątpliwości” co do intencji. Twierdzi, że politycy wszystkich partii w Sejmie nie byli chętni, gdyż „nie mogliby grać perfidnej antybiałoruskiej gry”.

„Strona białoruska zawsze… mówi: ‘Stoły czekają’… Jakiekolwiek sprawy między nami są na dzisiaj do załatwienia.”

7) Wątek Sejmu i Hołowni

Tołwiński wspomina, że jako były poseł nie został wpuszczony do Sejmu ze względów bezpieczeństwa; przywołuje postać Szymona Hołowni:

„Pan Hołownia… ze względu na bezpieczeństwo Sejmu i Senatu [mnie nie wpuścił]. Marszałek Sejmu Słowacji… nie mógł uwierzyć, że w państwie europejskim coś takiego może się zdarzyć.”

8) Wchodzi Marek Chodorowski: hipoteza „hucpy” i MI6

Po dołączeniu Chodorowski rozwija hipotezę, że prowokację z dronami mogły przeprowadzić „służby ukraińskie pod nadzorem MI6”, a medialną synchronizację przypisuje zachodniym agencjom (np. Reuters). Przytacza szczegóły, jakie – jego zdaniem – powinny zostać publicznie pokazane:

  • Ile było dronów, gdzie konkretnie wylądowały/rozbiły się.
  • Fotografie i możliwość oceny autentyczności/retuszu.
  • Typy i zasięg dronów – by oszacować prawdopodobieństwo rosyjskiego pochodzenia.

„Mamy do czynienia z szalenie amatorskimi doniesieniami medialnymi… Pierwsza wersja… to, że przeprowadziły to służby… ukraińskie pod nadzorem MI6.”

Chodorowski posługuje się ostrą ironią wobec polskich służb („infantylne”) i nawiązuje do wcześniejszych analiz: „katastrofa smoleńska”, „11 września 2001” jako „inside job”.

Podmioty/serwisy wymieniane:

  • MI6 – Secret Intelligence Service (oficjalna strona: gov.uk).
  • Reuters (reuters.com).

9) Spór o Trumpa, „bestię” i rolę USA/Wielkiej Brytanii

Chodorowski szkicuje obraz „bestii” – ponadnarodowej struktury; historycznie jej „ramieniem zbrojnym” była Wielka Brytania, po 1913 r. rolę przejęły USA. W jego ujęciu ambicje brytyjskie w Europie się „obudziły”, zwłaszcza w kontekście wsparcia Ukrainy. Wspomina Donalda Trumpa (deklaracje o końcu dostaw broni i dążeniu do pokoju z Rosją).

Tołwiński odpowiada, że wiara „prawicy” w Trumpa to „pobożne życzenie”, bo „Amerykan się nie zmieni”: USA będą bronić dolara „za wszelką cenę”. Uważa, że „nie uda się podejść Rosji”, bo Rosja ma własne cele i „się buduje”, a wojna wewnętrznie „otrzeźwia” społeczeństwo rosyjskie.

„Po ostatnim [SOW/BRICS] wymiana… odbywa się w walutach narodowych… przynajmniej 30 kilka procent… jest poza dolarem… Jeżeli Amerykanie przegrają dolara, to przegrają… hegemonię.”

Podmioty/pojęcia wymieniane:

  • BRICS; Szanghajska Organizacja Współpracy (SCO/ШОС – sectsco.org).

10) „Zasłona dymna” vs. inne kryzysy – wątek Izraela

Prowadzący sugeruje, że temat dronów może być odwróceniem uwagi od innych procesów (np. zmiany prawa) lub od wydarzeń w Strefie Gazy. Tołwiński odrzuca tezę, jakoby „polskie drony” były „przykrywką” dla działań Izraela – podkreśla, że Izrael realizuje własne cele egzystencjalne i „nie ma najmniejszego wyboru”. Wprowadza kontrowersyjny wątek „alternatywnego terytorium” dla państwa Izrael w przyszłości, wymieniając Polskę i Ukrainę jako przestrzeń, gdzie mogłyby powstać „warunki”.

„Jeśli dzisiaj państwo Izrael się potknie, to ten periodyk państwowy po prostu przestaje istnieć… [W perspektywie] utrzymywanie się na terenach Palestyny… jest niemożliwe… W związku z tym, że jest takie wspaniałe państwo jak Rzeczpospolita Polska plus Ukraina… [to] jest obszar, na którym my się znajdujemy.”

Dodaje, że w jednym ze scenariuszy Rosja mogłaby „pozwolić” na takie rozwiązanie i że byłoby to „najgorsze kuku” dla Polaków – poprzez rozwiązania polityczne, a nie militarne.

11) Kim jest „polityk”? Spór o etos służby

Prowadzący mówi, że wielu polityków przypomina „socjopatów”, powołując się na literaturę. Tołwiński utrzymuje, że polityk powinien być „twardym wojownikiem”, zdolnym naruszać własny interes i interes „znajomych/rodziny” na rzecz interesu państwa:

„Polityk jest na ochotnika… Jeżeli będzie interes realizowany państwa, wówczas społeczeństwa mogą się rozwijać.”

Krytykuje mówienie o „rodzinie” jako celu polityki („rodzinka”) i odrzuca wolnościowe hasła („kapitał nie ma narodowości”, „wolność”), dystansując się od Konfederacji 2019.

Partie wymieniane przez Tołwińskiego:

  • Konfederacja (konfederacja.pl), Polskie Stronnictwo Ludowe (psl.pl), Prawo i Sprawiedliwość (pis.org.pl).

12) „Społecznik” kontra „polityk” – i oskarżenie o „pieprzenie banałów”

Prowadzący deklaruje, że bardziej ceni „społeczników” niż „politykierów”. Chodorowski, rozczarowany tokiem rozmowy, ostro krytykuje język i styl Tołwińskiego („pieprzenie banałów o niczym”) i zapowiada wyjście z audycji:

„Polityk w post-PRL… kojarzy się z całkowitym brakiem kompetencji… Po tej wypowiedzi ja zrezygnuję z dalszego udziału w audycji.”

Prowadzący prosi go o pozostanie „dla widzów”, pojawia się ironiczne porównanie („Mój mąż jest dyrektorem” → „Mój mąż jest politykiem”). Chodorowski jednak opuszcza program („biedny człowiek” – pada wtrącenie).

13) Tożsamość: rodzina–ród–naród–państwo

Po odejściu Chodorowskiego rozmowa schodzi na spór o hierarchię lojalności. Prowadzący:

„Państwa są, bywają i mijają, a narody trwają… Rodzina, ród, naród, a państwo jest dopiero wybierane z narodu, a nie odwrotnie.”

Tołwiński replikuje, że naród bez własnego państwa jest „chromy i ułomny”, a obecne polskie państwo „nie realizuje celów narodu”. Krytykuje „stronę niby prawicową i konserwatywną”, wymieniając PSL, PiS, Konfederację, i stwierdza, że zna „mechanizmy i morale” tych środowisk.

Padają dygresje historyczne: pytanie o Piłsudskiego (Tołwiński: „II RP do pewnego momentu odnosiła sukcesy”), wątek „generała Sierowa” (Tołwiński: „nie moja bajka”). Tołwiński podkreśla własną tożsamość: „polski szlachcic”, rolnik, zarządzanie szpitalami (psychiatryczne, onkologiczne), praca „od 4:30”.

14) Zakończenie programu

Prowadzący dziękuje Tołwińskiemu; żałuje, że zabrakło czasu na wątki historyczne („zdrajcy, agenci”). Tołwiński żartobliwie prosi o pamięć widzów i deklaruje gotowość do rozmów. Pada łacińskie hasło:

„Ordoaritatis. Po pierwsze rodzina, po pierwsze bliscy, po pierwsze mój własny naród.”

Prowadzący kontruje, że „bożek z rodziny” może przeszkadzać w myśli politycznej i budowie państwa. Spór o prymat rodziny vs. państwa domyka audycję.

Cytaty kluczowe (wplecione w treść, zebrane dodatkowo dla czytelności)

  • „Bardziej ufam stronie białoruskiej… niż niestety sprzedajnym politykom mego państwa.”
  • „Gdyby Federacja Rosyjska miała podjąć działanie… dotyczyłoby to kompleksu rzeszowskiego.”
  • „Pierwsza wersja… służby ukraińskie pod nadzorem MI6.”
  • „Jeżeli Amerykanie przegrają dolara, to przegrają… hegemonię.”
  • „Jeśli dziś państwo Izrael się potknie… [rozważy] alternatywne terytorium… Polska plus Ukraina.”
  • „Polityk jest na ochotnika… nam potrzeba ludzi twardych – wojowników.”
  • „Państwa są i mijają, a narody trwają… Rodzina, ród, naród… państwo wybierane z narodu.”
  • „Naród jest ułomny, jeżeli nie posiada własnego państwa.”

Linki do wymienianych podmiotów/serwisów (oficjalne lub główne portale)

(Linki do portali zostały podane w funkcji ułatwienia pracy z materiałem źródłowym; materiał przytacza wypowiedzi rozmówców i nie stanowi ich weryfikacji.)

Wnioski

  • Rozmowa koncentruje się na sprzecznych narracjach dot. dronów nad Polską: zaufanie Tołwińskiego do komunikatów Białorusi vs. oskarżenie Chodorowskiego o ukraińsko-brytyjską „hucpę” i medialną orkiestrację.
  • Padają tezy skrajnie odmienne o Rosji: Tołwiński – „poważne państwo”, które nie miałoby interesu prowokować Polski; hipotetyczny cel rosyjskiego uderzenia to „kompleks rzeszowski”.
  • W warstwie geopolitycznej: USA jako obrońca dolara, w tle BRICS/SCO i de-dolarizacja; Wielka Brytania jako dawny i ponownie aktywny „czynnik zbrojny” w Europie (w ujęciu Chodorowskiego).
  • Wątek Izraela: Tołwiński spekuluje o długofalowym „alternatywnym terytorium” (Polska–Ukraina), co ma być „najgorszym kuku” dla Polski – jako scenariusz polityczny, nie militarny.
  • Spór etyczny i ustrojowy: „rodzina–ród–naród–państwo”, sens polityki jako „służby” vs. „karierowiczostwo”; krytyka partii deklarujących się jako prawicowe/konserwatywne.
  • Dyskusja eskaluje personalnie; Chodorowski opuszcza program, co przesuwa akcent z analizy na konflikt interpersonalny i odsłania rozbieżność języka oraz metod argumentacji.

Tezy

  • Teza 1: Drony nad Polską – większe prawdopodobieństwo prowokacji z udziałem Ukrainy (Chodorowski) lub „zagubione” statki powietrzne śledzone przez Białoruś (Tołwiński).
  • Teza 2: Rosja nie ma interesu eskalować z Polską; gdyby chciała, celem byłby „kompleks rzeszowski” (Tołwiński).
  • Teza 3: Media mainstreamowe nie wykonały podstawowych czynności dowodowych (liczba, miejsca, zdjęcia, typy dronów) – wrażenie „hucpy” (Chodorowski).
  • Teza 4: USA bronią dolara; postać Trumpa nie zmieni „maszynerii” amerykańskiej (Tołwiński).
  • Teza 5: BRICS/SCO – wzrost rozliczeń w walutach narodowych; „30+% wymiany poza dolarem” (Tołwiński).
  • Teza 6: Granica PL–BY – praktyczne ograniczenia „zamknięcia”; rola Terespol/Małaszewicze w korytarzu towarowym Chiny–UE (u prowadzącego i Tołwińskiego).
  • Teza 7: Białoruś zapraszała polskich obserwatorów na Zapad; polscy politycy mieli odmawiać (Tołwiński).
  • Teza 8: Izrael – długofalowo może szukać „alternatywnego terytorium” (Tołwiński – hipoteza).
  • Teza 9: Polityka jako służba wymaga „twardych wojowników” i prymatu interesu państwa nad „rodzinką” (Tołwiński).
  • Teza 10: Spór o hierarchię: rodzina/ród/naród kontra prymat państwa; narody trwają, państwa przemijają (prowadzący) vs. naród bez państwa jest „ułomny” (Tołwiński).

Dlaczego warto zapoznać się z filmem?

  • Rozjazd narracji o dronach: dwie konkurencyjne hipotezy przedstawione wprost i bez „wygładzania”.
  • Lista braków dowodowych (zdjęcia, lokalizacje, typy, zasięgi dronów) – użyteczna checklista do weryfikacji podobnych zdarzeń.
  • Praktyczny kontekst logistyczny (Terespol/Małaszewicze) i polityczny koszt „zamykania granicy”.
  • Ujęcie geopolityczne: dolaro-centryczność USA vs. de-dolarizacja (BRICS/SCO); rola Wielkiej Brytanii i MI6 w opowieści Chodorowskiego.
  • Spór o role społeczne: polityk-„służba państwu” kontra społecznik-„oddolność” – dwa paradygmaty działania publicznego.
  • Kontrowersyjny scenariusz izraelski – przykład myślenia „w długim horyzoncie”, niezależnie od jego prawdopodobieństwa.
  • Zderzenie stylów: retoryka analityczno-śledcza (Chodorowski) vs. pragmatyczno-polityczna (Tołwiński) – pozwala uchwycić, jak formuje się przekaz publiczny.
  • Warstwa meta: pokazuje, jak szybko debata publiczna może zejść na tor konfliktu personalnego i jak to wpływa na percepcję faktów.

 

Jak Ci się podobał ten wpis?

Średnia ocena 0 / 5. Liczba ocen: 0

Na razie brak ocen.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *