Wprowadzenie
W dniu 13 czerwca 2025 roku Izrael przeprowadził szeroko zakrojony atak na obiekty w Iranie. Autor materiału wskazuje, że operacja „Rising Lion” („Powstający Lew”) objęła zarówno nalot 200 samolotów bojowych, jak i użycie setek dronów, i może stać się zalążkiem eskalacji konfliktu na skalę światową. W przygotowanym opracowaniu skoncentrujemy się na czterech kluczowych wątkach:
- Przebieg i skala ataku Izraela na Iran
- Możliwe wsparcie i zaangażowanie USA
- Reakcje międzynarodowe (ONZ, państwa arabskie, Polska)
- Scenariusze dalszej eskalacji i implikacje dla Europy
W całości zachowamy cytaty z transkrypcji, by wiernie oddać intencje autora.
1. Przebieg i skala ataku Izraela na Iran
Izrael rozpoczął działania wojskowe w nocy z 12 na 13 czerwca, w ramach operacji kryptonim „Rising Lion” („Powstający Lew”). Jak relacjonuje autor:
„Izrael zaatakował używając 200 samolotów, a wcześniej ten atak poprzedził wysyłając tam mnóstwo dronów.”
Celem ataku były obiekty związane z irańskim programem nuklearnym, m.in.:
- zakład wzbogacania Uranu w miejscowości Natant,
- ośrodek badawczy w Parcin.
Według mediów izraelskich, skutkiem nalotu miało być wyeliminowanie całego irańskiego sztabu dowodzenia:
„Media donoszą, że zginął prawdopodobnie cały irański sztab dowodzenia.”
Równocześnie jednak uszkodzeniu uległy też zabudowania cywilne:
„Dziwne jest jednak to, że wiele bloków cywilnych zostało uszkodzonych jakby przy tej okazji.”
W reakcji Iran wystrzelił ponad 100 dronów w kierunku Izraela, które – według izraelskich źródeł – zostały przechwycone:
„Izrael twierdzi, że wszystkie 100 dronów zostało przechwycone w Izraelu przez systemy obrony przeciwlotniczej.”
W kolejnych godzinach pojawiły się informacje o nowych eksplozjach w irańskich miastach Shiraz i Tebriz, wskazujące, że atak objął także obiekty wojskowe i produkcyjne poza Natant.
2. Możliwe wsparcie i zaangażowanie USA
Izrael utrzymuje, że działał samodzielnie, jednak autor podnosi wątpliwości co do braku amerykańskiego udziału:
Fakt: „USA twierdzi, że nie były zaangażowane w atak na Iran.”
Ocena autora: „Można mieć co do tego wątpliwości, bo ktoś kto ma podstawową wiedzę […] wie, że to wręcz niemożliwe, by Izrael bez wsparcia USA […] mógł zrobić to, co zrobił.”
Przywołuje też wypowiedź Donalda Trumpa z wizyty na Bliskim Wschodzie, w której ówczesny prezydent USA przyznał:
„Przyznał, że oponował, ale wiedział.”
Autor interpretuje to jako dowód, że USA musiały być uprzedzone i – mimo oficjalnych zaprzeczeń – zapewniły dyplomatyczne, wywiadowcze i satelitarne wsparcie.
Sekretarz stanu USA Marco Rubio stwierdził zaś:
„Izrael poinformował Amerykanów, iż uważa te działania za konieczne w ramach samoobrony.”
W ocenie autora precyzyjne wyrażenie „Izrael uważa” zamiast jednoznacznego poparcia świadczy o chęci utrzymania pozorów neutralności.
3. Reakcje międzynarodowe
3.1 ONZ i państwa arabskie
– Minister spraw zagranicznych Iranu Abbas Araki nazwał atak „deklaracją wojny” i zwrócił się do ONZ:
„Atak Izraela oznacza deklarację wojny.”
– Dyrektor Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej Rafael Grossi zaproponował inspekcję w Natant:
„Poinformował odpowiednie władze w Teheranie o gotowości udania się do Iranu przy najbliższej okazji, aby ocenić sytuację na miejscu.”
– Liban i Hezbollah ogłosili solidarność z Katarem, ale nie zamierzają samodzielnie atakować Izraela:
„Hezbollah nie rozpocznie jednostronnego ataku na Izrael […], ale potępił izraelskie ataki i wyraził pełną solidarność z Iranem.”
3.2 Polska
Autor zwraca uwagę na brak oficjalnego potępienia ataku przez polskie władze, mimo że wiceminister spraw zagranicznych Andrzej Szejna wcześniej stwierdził:
„Tak, Polska powinna wspierać Izrael w wojnie z Iranem.”
W związku z tym pojawia się pytanie o możliwe wsparcie wojskowe lub logistyczne ze strony Polski, np. przez udostępnienie terytorium lub infrastruktury.
4. Scenariusze dalszej eskalacji i implikacje dla Europy
4.1 Możliwość użycia broni niekonwencjonalnej
– Iran posiada rozwinięty arsenał rakiet balistycznych i dronów kamikadze.
– Potencjalne użycie broni jądrowej przez jedną ze stron mogłoby rozprzestrzenić chmurę radioaktywną nad całym regionem, a nawet dotrzeć do Europy.
4.2 Geostrategiczne tło
Autor przytacza zapowiedzi premiera Izraela, że wojna ma potrwać „tak długo, jak będzie trzeba, by całkowicie pokonać reżim w Iranie”:
„Premier zapowiedział, że ta operacja […] potrwa tyle czasu, ile to niezbędne, a celem jest całkowite pokonanie reżimu w Iranie.”
Równocześnie wskazuje na długoterminowy projekt Izraela stworzenia tranzytowego korytarza od Azji przez Bliski Wschód do Europy:
„Chodzi o stworzenie potężnego szlaku transportowego i telekomunikacyjnego, który ma wyjść z Azji przez Bliski Wschód aż do Europy […].”
4.3 Reakcje gospodarcze
– Ceny ropy naftowej zaczęły rosnąć, co może wpłynąć na inflację i bezpieczeństwo energetyczne w Europie.
– Ewentualne zakłócenia w dostawach surowców mogą zaburzyć rynki światowe.
Wnioski:
- Atak Izraela miał charakter precyzyjnej, wielotorowej operacji – nalot 200 samolotów + setki dronów – wymierzonej w irański program nuklearny.
- Oficjalne zapewnienia o braku udziału USA budzą wątpliwości; zapewne istniało wsparcie wywiadowcze i satelitarne.
- Reakcje międzynarodowe – ONZ zebrało się do rozpatrzenia „deklaracji wojny”, Hezbollah powstrzymał się od kontrataku, Polska na razie milczy.
- Ryzyko dalszej eskalacji – groźba użycia broni jądrowej, powstanie szerokiej strefy konfliktu na Bliskim Wschodzie, wpływ na bezpieczeństwo Europy i ceny surowców.
Tezy:
- Izrael przeprowadził w nocy z 12 na 13 czerwca atak na cele nuklearne w Iranie, używając samolotów i dronów kamikadze.
- Według oficjalnych zapewnień USA nie brały udziału, lecz autor uznaje to za mało prawdopodobne bez amerykańskiego wsparcia.
- Iran określił atak jako „deklarację wojny” i wystrzelił ponad 100 dronów odwetowych.
- ONZ i MAAE deklarują chęć inspekcji i apelują o powściągliwość; Hezbollah wyraził solidarność, nie zamierzając rozpoczynać kontrataku.
- Polska i inne państwa zachowują milczenie lub sugerują wsparcie Izraela, co budzi obawy o uwikłanie w konflikt.
- Istnieje realne ryzyko użycia broni niekonwencjonalnej i rozprzestrzenienia się promieniowania poza Bliski Wschód.
- Izrael jawnie realizuje politykę strategicznego przejęcia kontroli nad korytarzem transportowo-energetycznym z Azji do Europy.
Dlaczego warto zapoznać się z filmem?:
- Pozwala zrozumieć skalę i sposób przeprowadzenia ataku Izraela na Iran.
- Ukazuje sprzeczności między oficjalnymi oświadczeniami USA a faktami.
- Przedstawia różnorodne reakcje międzynarodowe, w tym ONZ, Hezbollah i stanowisko Polski.
- Wskazuje na geostrategiczne motywy Izraela (korytarz transportowo-energetyczny).
- Ostrzega przed ryzykiem eskalacji konfliktu jądrowego i globalnych konsekwencji.
- Analizuje rola dyplomacji i wcześniejszych wizyt Donalda Trumpa na Bliskim Wschodzie.
- Umożliwia lepsze rozeznanie, czy Polska i inne kraje mają plan wsparcia Izraela.
- Pomaga zrozumieć, w jaki sposób media głównego nurtu kształtują narrację konfliktu.