Czym tak naprawdę jest świadomość – Rozmowa Zosi Golis z Jackiem Sokalem – RAdość Myślenia

https://www.youtube.com/watch?v=khKW0cVQZTY

Wprowadzenie

W nagraniu zatytułowanym „Czym tak naprawdę jest świadomość” autorka kanału „To Ciało, umysł i duch” Zosia Golis rozmawia z filozofem, numerologiem i mediatorem Jackiem Sokalem. Tematem rozmowy jest próba uchwycenia istoty świadomości: czym ona jest, w jaki sposób ją rozumieć, czy występuje tylko u ludzi, czy także u zwierząt lub innych form istnienia, a także jakie ma to implikacje praktyczne – zarówno indywidualne, jak i społeczne. W toku rozmowy gość przedstawia swoje koncepcje dotyczące pierwotnej świadomości, porusza kwestię fraktalnej struktury wszechświata, kwestii samoświadomości u roślin, owadów czy fal, a także – w dalszej części – rozwija wątek duchowego wybaczenia, podziału świata politycznego i konieczności odrzucenia przemocy oraz manipulacji, które od wieków leżą u podstaw konfliktów i wojen.

Poniższe opracowanie ma na celu wierne odtworzenie treści rozmowy, uporządkowanie jej w czytelne, tematyczne bloki oraz zachowanie kluczowych cytatów, bez dodatkowych ocen czy subiektywnych komentarzy.

1. Geneza i cele rozmowy

Zaczynając wywiad, Zosia Golis przedstawia motywację przywołania tematu świadomości:

„Dziś mamy po dłuższym czasie nieobecności Jacka Sokala. Witam cię, Jacek, ponownie. Jacek do nas przychodzi dziś z tematem, który państwo pisali do mnie i chcieliby tak naprawdę wiedzieć, czym tak naprawdę jest świadomość.”

Gość zwraca uwagę, że każde pytanie o istotę świadomości może prowadzić w bardzo rozległe obszary:

„Czym tak naprawdę mógłby być to najkrótszy program, najkrótszy wywiad jaki moglibyśmy nagrać w ogóle w Internecie, bo odpowiedź brzmi: wszystkim. Po prostu wszystkim. To, co się wyrodziło z tego, co zostało stworzone, zmanipulowane, skradzione – to wszystko pochodzi ze świadomości.”

Zosia podkreśla, że słuchacze wielokrotnie pytali o tę tematykę, więc rozmowa ma dostarczyć możliwie pełnej odpowiedzi, przy czym obie strony zdają sobie sprawę z tego, że nawet rozbudowane rozważania nie wyczerpią kompletnej natury zagadnienia.

2. Świadomość pierwotna i samoświadomość – podstawowe rozróżnienia

2.1. Świadomość versus samoświadomość

Jacek Sokal rozpoczyna od fundamentalnej różnicy między świadomością a samoświadomością. Zauważa, że świadomość jako taką można rozumieć szeroko – jako źródło wszelkich wytworów myśli, życia czy modelowania rzeczywistości. Pytanie jednak, które rozróżnienie jest kluczowe, brzmi:

Czy wszystko jest samoświadome? – czyli czy każda forma istnienia ma świadomość własnego bytu.
Czy świadomość pierwotna ma charakter samoświadomości? – czyli czy ona sama wie o swoim istnieniu i celowo dąży do poznania samej siebie.

„Istnieje taka pierwotna świadomość, która […] była zaciekawiona sama sobą, chciała poznać i musiała doprowadzić do takiego projektu. Inną odpowiedzią, chyba bardziej kluczową dla tych rozważań, jest odpowiedź na pytanie, czy wszystko jest samoświadome, bo różnica jest bardzo duża. Możemy zapytać, czy kamień jest samoświadomy, czy ma świadomość swojego istnienia. Albo czy roślina ma samoświadomość, czy owady, skoro poświęcają życie w imię istnienia roju.”

Wyliczenie przykładów – kamień, roślina, owady – ma unaocznić, iż intuicyjnie nie przypisujemy im świadomego „ja”, ale czy z punktu widzenia nauk przyrodniczych uda się to kategorycznie potwierdzić lub zaprzeczyć? Współczesna nauka nie dysponuje dowodami na samoświadomość kamienia, roślin czy fal, lecz zdaniem Jacka Sokala można zaryzykować wniosek, że przynajmniej ludzie i wiele gatunków zwierząt przejawia samoświadomość.

„Możemy stanowczo stwierdzić o samoświadomości nas ludzi, i to nie tylko tych wyposażonych w komponenty duszowe czy duchowe – poza oczywiście schorzeniami psychicznymi, w których ludzie tracą kontakt ze środowiskiem. […] Na przykład zwierzęta – one również wiedzą, że są, wiedzą, że są dotykane, wiedzą, czego chcą, więc możemy to rozszerzyć. To nie tylko nasi ssaki, bo bardzo niedoceniane są ptaki, które wykazują się ogromną inteligencją i samoświadomością.”

Sokal zwraca ponadto uwagę, że zamiast pytać wyłącznie o samoświadomość, warto najpierw ustalić, czym jest świadomość pierwotna – źródło wszelkich kolejnych form działania i istnienia.

2.2. Pojęcie „logos” i pierwsza myśl

W rozmowie pojawia się odwołanie do Ewangelii Jana i słowa „logos”. Jacek Sokal wyjaśnia, że w języku greckim oryginalnie to słowo odnosi się raczej do przestrzeni, w której myśl się rodzi, a nie do samego słowa jako jednostki językowej.

„W grece słowo logos, które zostało użyte w oryginale [Ewangelii Jana], dopiero w drugim znaczeniu ma tłumaczenie ‹słowo›. Natomiast pierwsze i podstawowe to jest, jakby to wyrazić: miejsce, gdzie słowo się rodzi. Łatwo nam teraz to zdefiniować, bo my nie możemy powiedzieć żadnego słowa, jeśli o nim wcześniej nie pomyślimy. Najpierw następuje myśl, a dopiero później wypowiedzenie słowa.”

W oparciu o ten wątek rewizjonistyczny interviewer i gość zastanawiają się nad znaczeniem słów: „Na początku było słowo, a słowo było u Boga i Bogiem było słowo”. Przekład sugerowany przez Jacka
może brzmieć:

„Na początku była myśl, i myśl była u Boga, i Bogiem była myśl.”

W ten sposób podkreślony zostaje związek między myślą (pierwotną świadomością) a jej wcieleniami w języku czy konkretnych formach istnienia. Cytat ten ma ponadto wskazywać na fraktalną, samopodobną strukturę rzeczywistości: myśl jest u Boga i jest z Bogiem jednym, co odsyła do koncepcji, że „całość zawiera się w każdym fragmencie podrzędnym”.

„W Ewangelii Jana jest to słowo log os – miejsce, w którym słowo się tworzy. I jeżeli myśl była u Boga, i jednocześnie była Bogiem, to mamy tu zależność zewnętrzną i wewnętrzną, co nam wskazuje o budowie fraktalnej wszechświata.”

2.3. Fraktalność świadomości i wszechświata

Na podstawie dyskusji o słowie „logos” Sokal przechodzi następnie do koncepcji fraktalnej struktury rzeczywistości, w której każda część zawiera informację o całości:

„Jeżeli myśl była u Boga i jednocześnie była Bogiem, no to mamy zabieranie się w sobie – wzór zbiorów nadrzędnego i podrzędnego. Dla naszych umysłów jest to trudne, bo myślimy trójwymiarowo. Rozważania tego rodzaju, czym jest świadomość, będą nas prowadziły do zagadek, z którymi będziemy mieli problem.”

Pogląd, że całość informacji o bycie zawiera się w każdym fragmencie, pochodzi m.in. z geometrii fraktalnej i matematyki. W kontekście duchowo-filozoficznym Sokal wskazuje, że my jako istoty pojmujące świat z perspektywy trójwymiarowej, mamy trudności, by w pełni zaakceptować, że „świadomość” może obejmować zarówno sferę mikro (człowiek, atom, myśl), jak i makro (pierwotna świadomość, Bóg).

„Fraktalność oznacza, że całość zawiera się w każdym fragmencie podrzędnym. To dla naszych umysłów jest bardzo trudne do rozwiązania.”

3. Warstwy świadomości i wielość światów

3.1. Rozróżnienie poziomów świadomości

W kolejnej części rozmowy Sokal wyjaśnia, że jeżeli uznamy istnienie pierwotnej świadomości, trzeba postawić pytanie, czy ona sama jest samoświadoma – czyli czy wie o swoim istnieniu. Jeśli nie, to wykonuje jakiś „zadaniowy plan” w celu poznania samej siebie. Jeśli tak, to rodzi się kolejny problem: po co tworzyć świat, skoro pierwotna świadomość już wie o własnym istnieniu?

„Jeżeli odpowiedź będzie brzmieć, że pierwotna świadomość nie jest świadoma – to znaczy, że za pomocą nas, swojego własnego wewnętrznego wydzielenia, ale nie oddzielenia, rozpoznaje siebie, czyli dąży do samoświadomości. Natomiast jeżeli odpowiedź padnie, że jest samoświadoma, to będziemy mieli kłopot, bo musimy zapytać, po co w ogóle to wytworzyła, skoro jest samoświadoma.”

W dalszej części podkreśla, że każdy człowiek, pochodząc z tej pierwotnej świadomości, stanowi „mikrofraktal” – fragment całości. Nasze ciała, ego i osobiste przeżycia są swoistymi warstwami czy światami, po których możemy podróżować. Istnieją opowieści o doświadczeniach po śmierci klinicznej, które dowodzą, iż nawet jeśli system nerwowy czy sensoryczny zanika, świadomość nadal działa w „innym wymiarze”.

„O ile fizyczny system obserwacyjny u ludzi w śpiączce jest częściowo lub prawie w ogóle nieczynny, to jednak ludzie po śmierci klinicznej relacjonują, że widzieli świat, że tworzyli obrazy czy przeżycia. To wskazuje, że świadomość tworzy kolejne przestrzenie, kolejne warstwy, po których możemy podróżować.”

3.2. Przykład struktur kabalistycznych i liczb warstw

Rozmówcy wspominają o kabalistycznych przekazach, w których tradycyjnie wyróżnia się 10 sefirot (poziomów lub emanacji boskiej świadomości). Wskazują, że liczba tych warstw może być symboliczna lub realnie odnosić się do licznych poziomów istnienia, jakie każdy może indywidualnie doświadczać.

„W kabale jest podane, że jest 10 takich warstw. Ja w to wierzę w takim sensie, że każdy może wybrać sobie liczbę warstw, którą jest w stanie przyjąć. Niektórzy będą mówili, że jest ich więcej, inni – że mniej. Nie ma jedynej, ostatecznej liczby.”

Autor wywiadu podkreśla, że każdy opisuje tylko te warstwy, które sam odwiedził lub zaobserwował, co sprawia, że nie istnieje jedna, obiektywna lista „wymiernych poziomów świadomości”.

„Każdy z nas podróżuje po własnych warstwach. Nie spotkałem się z takim twardym określeniem, że jest ich dokładnie ileś. Każdy opisuje swoją rzeczywistość, którą dotknął.”

3.3. Doświadczenia śmierci klinicznej i poza cielesne

Zarówno Zosia, jak i Jacek przytaczają liczne anegdoty o doświadczeniach śmierci klinicznej, zbliżonych do stanu OB (obejmującego tzw. out-of-body experience).

„U ludzi, którzy umierają i oddzielają się od ciała, system fizyczny przestaje działać, a jednak świadomość wciąż funkcjonuje. To pośredni dowód na to, że świadomość może istnieć niezależnie od mózgu.”

Badania nad śmiercią kliniczną wskazują, że pacjenci często opisują przeżycia tunelu, spotkania z bliskimi zmarłymi, czy poczucie całkowitego wyzwolenia od bólu. Dla rozmówców stanowi to potwierdzenie, że świadomość ma własne „przestrzenie” i nie ogranicza się jedynie do biologicznej funkcji mózgu.

„Świadomość tworzy kolejne światy, kolejne warstwy, po których możemy podróżować. Tych warstw możemy wydzielić sporo, to jest temat nieskończony.”

4. Konsekwencje duchowe: wybaczenie i jedność

4.1. Historia przemocy i wychodzenie z konfliktów

W oparciu o wcześniejsze ustalenia o fraktalnej świadomości, Jacek Sokal wyjaśnia, że cała historia wojen, czystek etnicznych i przemocy wynika z braku świadomości jedności.

„Wszystkie konflikty, wszystkie wojenki czy wojny, są oparte na podziale i nienawiści. Historia ludzkości jest przepełniona walkami podszytymi wyrzeczeniami kto jest wyżej, kto jest niżej.”

Odwołując się do Biblii i Starego Testamentu, przywołuje faktyczną listę „wojen zaplanowanych przez bogów”, w których człowiek staje się narzędziem w rękach implikacji boskich, a tym samym sam przejawia nienawiść wobec bliźniego.

„Przygotowując się do webinaru na temat Starego Testamentu, musiałem przeczytać go ponownie. Cała historia to krwawe wojny zaplanowane przez bogów, którzy wzajemnie się wyniszczali, wykorzystując ludzi. Jeżeli nie zatrzymamy tego szaleństwa, to nic się nie zmieni. Zginiemy wszyscy.”

4.2. Koncepcja ścieżki B i rola „istot” manipulujących świadomością

W rozmowie powraca także wątek, że nasza rzeczywistość biologiczna (nazywana przez Sokana „ścieżką B”) jest kontrolowana przez inne byty, które czerpią z nas energię. Wprowadzenie tej koncepcji służy podkreśleniu, że sami zostaliśmy „wmanipulowani” w system przemocy i konfliktu.

„Wszyscy pochodzimy z tej pierwotnej świadomości, ale kiedyś zostaliśmy zmanipulowani, oszukani i przejęto naszą fizyczną formę istnienia. Te byty, które nas kontrolują, zmuszają nas do inkarnacji i czerpią z nas korzyści energetyczne.”

W związku z tym wszelkie próby rozwiązywania problemów siłowo lub politycznie są zdaniem rozmówców skazane na niepowodzenie, gdyż stanowią odwrócenie uwagi od konieczności duchowego przebudzenia i wybaczenia.

„Jeżeli my będziemy wybierać ścieżkę przemocy, to nie skończymy projektu żadnym pokojem, ponieważ ta ścieżka nigdy nie zadziałała. Nie ma ani jednego przykładu w historii.”

4.3. Wybaczenie i uzdrowienie

Zdaniem Jacka Sokala, wybaczenie jest kluczowym krokiem do uwolnienia się od „matrixa nienawiści”. Wybaczyć należy zarówno sobie, jak i tym, którzy nas skrzywdzili lub zmanipulowali – ponieważ każdy człowiek, toimplikowany w zbrodnie, działał z poziomu braku świadomości jedności.

„Zanim wybaczymy innym, musimy uzmysłowić sobie, że wszyscy pochodzimy z tej samej źródłowej świadomości. Wybaczanie to konsekwencja zrozumienia, że sami tworzymy ten świat.”

Sokal przyznaje, że wybaczenie bywa najtrudniejsze – zwłaszcza gdy ktoś osobiście doświadczał cierpienia (np. stracił rodzinę w czasie wojen powojennych). Jednocześnie zaznacza, że nie wolno mieć pretensji do tych, którzy nie podołali temu etapowi:

„Jeżeli ktoś jest silnie straumatyzowany, będzie miał kłopot z wybaczeniem i może tego nie przejść. I nie wolno nam mieć do takiego człowieka pretensji.”

5. Społeczne i polityczne implikacje świadomości

5.1. Przykłady jedności w wydarzeniach sportowych

Jacek Sokal i Zosia Golis przytaczają anegdotę z meczu piłki ręcznej, gdzie zawodnicy obu drużyn umówili się uprzejmie grać bez agresji. Taki eksperyment społeczny wywołał dezorientację w sędziach i zaskoczenie u publiczności, demonstrując, że zmiana nastawienia kilkunastu osób może przełożyć się na całkiem inne podejście całej widowni.

„Umówiliśmy się z drużyną przeciwną, że będziemy grać przesadnie uprzejmie. Sędziowie byli kompletnie zdezorientowani, a szał na publiczności był taki, że zniknęły podziały na kibiców jednej i drugiej drużyny. Udało się i nikt nie mówił tej publiczności: »Dobra, możemy się bić, to jest agresywna gra«. Oni nagle zrozumieli, że można grać inaczej.”

Ten przykład ma zilustrować, że nawet na niewielką skalę możliwa jest „zmiana kodu kulturowego” – wystarczy, by grupka zaangażowanych osób sama zademonstrowała alternatywny sposób działania.

5.2. Krytyka systemu politycznego i „państwa”

W drugiej części rozmowy padają bardzo ostre sformułowania na temat współczesnego systemu politycznego:

Zosia i Jacek podkreślają, że wszelkie partie polityczne stanowią narzędzie władzy manipulującej społecznością, a faktyczni decydenci pozostają ukryci.

„Ci, którzy biją się o ten fotel i o każdy inny, o każde miejsce w Sejmie, nie są w stanie rządzić. Oni wykonują polecenia tych, którzy są za kurtyną i których nie widzimy. […] Każda obietnica wyborcza jest po to, by ludzie myśleli, że sami wybierają. Tymczasem jest to tylko iluzja.”

Państwo przedstawiane jest jako narzędzie „organizacji przestępczej”, która od wieków eksploatuje obywateli, narzucając im podatki czy wojny.

„Państwo to idea, której nie ma w istocie – została osadzona jako teren działalności organizacji przestępczej, by pobierać renty od ludzi.”

Dyskusja o wolności politycznej w Polsce i Szwajcarii: w Szwajcarii można głosować online i natychmiast weryfikować swój głos, podczas gdy w Polsce traktuje się wybory jako tajemnicę urnową, niepozwalającą pojedynczym obywatelom na weryfikację, czy oddany głos rzeczywiście został zapisany.

„Mamy uzdolnionych informatyków – postawienie prostego programu do weryfikacji obywatelskiego głosu online nie jest wcale trudne. Tymczasem w polityce światowej jest tak, że skoro nie możesz zweryfikować, co dzieje się z twoim głosem, to znaczy, że on jest manipulowany.”

5.3. Jedność zamiast podziałów narodowych i ideologicznych

Rozmówcy uznają, że o ile kiedyś – w czasach Polski przedchrześcijańskiej – istniały bardziej demokratyczne albo plemienne struktury, to dziś naród stał się „prymitywnym tłumem” podzielonym na drobne, skłócone grupy.

„Kiedyś Polacy mieli sejmy, w których uczestniczyło kilkanaście tysięcy ludzi – prawdziwa demokracja. Dziś wszyscy się kłócą, a rządzi nami wąska grupa. Mamy parlament, gdzie 460 posłów i 100 senatorów, a państwo tak naprawdę nas nie potrzebuje. Potrzebuje tylko tych, którzy potrafią rozwiązywać konkretne zadania.”

Sokal sugeruje, że aby zakończyć wojnę, wystarczy zmienić sposób myślenia – odrzucić wrogość wobec „innego”, zastąpić ją uprzejmością i wspólnym działaniem w każdej społeczności.

„Jeżeli 10 albo kilkunastu facetów na boisku umówiło się, że nie będą się ze sobą bić, tylko będą uprzejmi, to nagle publiczność przestała być skłócona. Mamy dowód, że jest to możliwe – wystarczy decyzja o dążeniu do uprzejmości. Gdybyśmy wszyscy powiedzieli: ›Nie, ja nie pójdę walczyć‹, wojny nie byłoby.”

5.4. Krytyka populizmu społeczeństwa i rosnące niezadowolenie

Zosia i Jacek zauważają również, że wielu ludzi w Polsce żyje w pewnym „matrixie”, w którym ślepo ufają politykom lub koncentrują się na bieżących programach socjalnych, nie zdając sobie sprawy z mechanizmów, jakie stoją za podziałem społecznym:

„Trwa szał na plus 500, plus 800. Myśli się, że to są gratisy, a to są pieniądze z podatków. A podatki to jest dar od wszystkich tych, którzy pracują i ciężko zarabiają. Kiedyś w PRL-u, mimo kartek i kolejek, ludzie mieli kawę, wódkę czy papierosy, bo potrafili się organizować. Dziś niewolnictwo ma zupełnie inny charakter – polega na uzależnianiu ludzi od socjalu, obietnic przedwyborczych i strachu przed „innym”.”

Zdaniem rozmówców kluczem do wolności jest uświadomienie sobie własnych możliwości – zarówno finansowych, jak i mentalnych – oraz odrzucenie postawy wyczekiwania, że politycy coś rozwiążą:

„My potrafimy utrzymać państwo sami, bez żadnych prezydentów czy premierów. Potrzebni są menedżerowie zatrudnieni na umowę o dzieło, rozliczani ściśle – nie darmojady z Sejmu i Senatu. Ktoś, kto nic nie robi, nie powinien zarabiać.”

6. Praktyczne zalecenia i wezwanie do działania

6.1. Stanowcze „nie” wobec udziału w wojnie

W jednej z kluczowych części rozmowy Zosia oraz Jacek Sokal zachęcają, by w razie mobilizacji do konfliktu czy zarządzenia poboru do wojska stanowczo odmówić wpisania się w ten mechanizm przemocy – twierdzą, że pojedynczy opór wystarczy, by złamać impet władzy:

Zosia: „Wystarczy, że wszyscy Polacy pójdą i powiedzą: ›Nie idę!‹ – to oni okażą się niepotrzebni.”
Jacek: „Wystarczy, że kilkunastu ludzi na boisku powie: ›Nie będziemy się bić, będziemy uprzejmi‹ – i wojny nie ma. Nie jest potrzebny żaden prezydent ani premier, bo to jest fikcja. Nam są potrzebni ludzie, którzy potrafią rozwiązywać problemy.”

W praktyce, jak przyznaje gość, każdy może wziąć odpowiedzialność za własny los i nie zgodzić się na udział w konflikcie, a jeśli choćby część społeczeństwa to zrobi, manipulacje elit stracą moc.

6.2. Skupienie się na samousprawnianiu i wspólnocie

Zosia proponuje codzienne ćwiczenie: stanąć przed lustrem i zapytać samego siebie – „czy ja jestem głupszy od tych, którzy wiszą na plakacie?” – czyli uświadomić sobie, że własne kompetencje i pomysły mogą być wartościowe i nie trzeba oddawać ich w ręce instytucji.

„Spójrz w serce i głowę – czy potrafisz myśleć, potrafisz zarabiać pieniądze bez pomocy polityków? Jeżeli wygrasz tę bitwę, odzyskasz niezależność.”

Rozmówcy przywołują także przykład bojkotu wyborów: jeśli wystarczająco wielu ludzi nie odda swojego głosu, wybory utracą sens, a system demonstracyjnie przestanie funkcjonować.

„W Szwajcarii jest głosowanie online – widać, gdzie twój głos wyląduje. U nas nie wiadomo, co się dzieje z twoim głosem, kiedy go wrzucisz do urny.”

6.3. Budowa alternatywnych wspólnot i sieci wymiany

Wątek praktyczny dotyczy także tworzenia małych, lokalnych wspólnot opartych na wzajemnej wymianie dóbr i usług, bez pośredników czy instytucji publicznych.

„Istnieje braterstwo wolnych ludzi, które transportuje się w ramach własnych możliwości, wymieniać: ktoś ma olej, ktoś ma ziemniaki, ktoś ma coś innego. Możemy sobie poradzić bez centrali, bez urzędników, bez polityków.”

Przykłada się tu ideę „sieci sąsiedzkich”, w których każdy wnosi to, co ma: żywność, czas, umiejętności, i w zamian otrzymuje wsparcie w trudnych chwilach.

7. Świadomość jako mechanizm zmiany świata

7.1. Pokonanie ukrytego systemu manipulacji

Rozmówcy podkreślają, że w obecnym porządku rządzącego światem „państw” czy korporacji, decyzje dotyczące wojen, gospodarki i polityki zapadają poza salami parlamentów czy gabinetami polityków, a narzędzia propagandy sprawiają, że społeczeństwo buduje sztuczne podziały.

„My jesteśmy niewolnikami dopóki karmimy pasożytów swoją energią i uwagą. […] To oni ustalają, kto będzie rządził w Polsce, a my jesteśmy tylko żetonami na tej szachownicy.”

Zaznaczają, że kluczem do wyzwolenia jest odrzucenie tego, co uznajemy za niepodważalne: „państwo musi brać podatki, państwo musi mieć wojsko, państwo musi tworzyć normy…” – w rzeczywistości każdy obywatel zyskuje władzę nad własnym życiem, gdy odrzucimy strach przed „innym” i przed systemem.

„Całą wizję świata oparto na fundamencie przeciwieństw, podziałów, nienawiści. Jeżeli wyeliminujemy te kody, możemy zbudować życie w pokoju.”

7.2. Krytyka dotychczasowych modeli

Goście wielokrotnie wskazują, że historia świadomości zbiorowej pokazuje, iż nigdy wcześniej – ani w starożytności, ani w czasach średniowiecza, ani w XX wieku – nie udało się osiągnąć trwałego pokoju za pomocą przemocy. Każdy pokój kończył się wojną, każda struktura władzy przekształciła się w kolejny mechanizm tłumienia. Dlatego według nich nie ma żadnego innego wyjścia niż zmiana paradygmatu – od przemocy do duchowego przebudzenia:

„Ścieżka przemocy nigdy nie przyniosła światu trwałego pokoju. Każda wojna – i ta średniowieczna, i ta z XX wieku, i ta obecna – powtarza ten sam scenariusz. Jeśli chcemy zmienić los ludzkości, musimy przeformułować swój sposób myślenia. To nie jest tylko utopia – to konieczność.”

8. Podsumowanie rozmowy

8.1. Kluczowe pytania i odpowiedzi

Czym jest świadomość?
– Pierwotną świadomością można nazwać istnienie myśli, przestrzeni, z której rodzą się wirtualne obrazy i formy. Żadne wytwory, od fal, przez rośliny, owady, aż po ludzi i bóstwa, nie powstają poza tą pierwotną świadomością.
Czy każda forma istnienia jest samoświadoma?
– Nie mamy dowodów naukowych na samoświadomość kamienia, roślin czy fal, ale sami ludzie (a także wiele zwierząt) przejawiają wyraźne cechy samoświadomości – świadomość istnienia, pragnień, celów i emocji.
Jak odczytać słowo „logos” z Ewangelii Jana?
– Oryginalne, greckie słowo „logos” odnosi się raczej do przestrzeni, w której myśl się rodzi. Gdyby je przetłumaczyć ściśle: „Na początku była myśl, i myśl była u Boga, i Bogiem była myśl.”
Jak rozumieć fraktalną strukturę rzeczywistości?
– Każdy mniejszy fragment (mikrofraktal) zawiera w sobie informację o całości (makrofraktal). Nasz umysł jest przystosowany do myślenia trójwymiarowo, co uniemożliwia pełne ujęcie zależności „całość-w-fragmencie”.
Czy świadomość może istnieć niezależnie od mózgu?
– Doświadczenia śmierci klinicznej, bliskie stany poza ciałem i relacje pacjentów wskazują, że świadomość w pewien sposób funkcjonuje także po zaniku procesów neuronalnych.
Skąd biorą się wojny, nienawiść i manipulacje?
– Zdaniem gości, wszystkie konflikty biorą się z braku świadomości jedności. Zostaliśmy zmanipulowani, oszukani i wmanipulowani w system przemocy, w którym istnienie pojedynczego „drugiego” jest uzasadnieniem do wrogości.
Jak wybaczenie łączy się ze świadomością?
– Wybaczenie jest kluczem do uwolnienia się od „matrixa nienawiści”. Oznacza uzmysłowienie sobie, że wszyscy pochodzimy z jednej, pierwotnej świadomości. Bez wybaczenia nie ma przemiany.
Jaka jest rola obywatela w świecie polityki?
– Uczestnictwo w wyborach czy działaniach społecznych jest wciąż w dużej mierze iluzoryczne – prawdziwe decyzje zapadają poza demokratyczną fasadą. Obywatel może jednak odzyskać władzę, nie biorąc udziału w manipulacjach (np. bojkot wyborów).
Czy łatwo jest zrezygnować z przemocy?
– Istnieją przykład y lokaj świata sportu (piłka ręczna) czy historie krótkotrwałych zawieszeń broni, które pokazują, że ludzki geniusz potrafi generować uprzejmość zamiast agresji, jeśli tylko ludzie świadomie tak postanowią.

Wnioski

Świadomość jako pierwotne źródło: Wszystko, co istnieje – fale, atomy, rośliny, ludzie, bóstwa – wyrasta z pierwotnej świadomości, która pierwotnie poszukiwała samej siebie.
Fraktalna struktura rzeczywistości: Istnieje wzajemna zależność „całość – fragment”: każdy mikrofraktal zawiera w sobie schemat makrofraktala, co znajduje odzwierciedlenie w Ewangelii Jana („myśl była u Boga i Bogiem była myśl”).
Wielość warstw i światów: Świadomość funkcjonuje na wielu poziomach – od biologicznego (ludzki mózg), przez stany śmierci klinicznej, aż po poziomy duchowe (kabala, praojciec Boga) – i może „podróżować” między tymi warstwami niezależnie od ciała.
Brak trwałego pokoju historycznego: Żadne wojny ani konflikty, prowadzone siłą, nie przyniosły kolektywnego pokoju – zawsze kończyły się dalszymi zmaganiami.
Manipulacje elit i „państwo” jako fałszywa konstrukcja: Władcy od zarania dziejów wykorzystywali politykę i religię, by dzielić ludzi, czerpać z nich energię i kontrolować. „Państwo” często jest narzędziem, które karmi się podatkami i ekspansją wojen.
Wybaczenie jako klucz: Prawdziwa przemiana wymaga wybaczenia – uzmysłowienia sobie jedności wszystkich istot i odrzucenia nienawiści. Wybaczenie powinno objąć zarówno tych, którzy nas skrzywdzili, jak i nas samych.
Rola jednostki w tworzeniu pokoju: Nawet niewielka grupa może zainicjować zmianę postawy (uprzejmość zamiast agresji). Wspólny opór wobec przemocy i manipulacji (np. rezygnacja z udziału w wojnie lub bojkotu wyborów) może przełożyć się na rzeczywistą zmianę systemu.
Krytyka obietnic politycznych: Żadne wybory i obietnice socjalne nie są w stanie zmienić struktury władzy – zawsze kończą się rozczarowaniem. Jedyną trwałą wolnością jest samowystarczalność i wspólnota oparta na wymianie dóbr, a nie na płaceniu danin „państwu”.

Tezy

Teza 1: Świadomość pierwotna stanowi bazę wszelkich wytworów rzeczywistości – od myśli ludzkiej po struktury kosmiczne.
Teza 2: Każdy fragment istnienia (mikrofraktal) zawiera w sobie wzór całości (makrofraktal); to umożliwia istnienie wielu „warstw” rzeczywistości, w tym doświadczeń po śmierci klinicznej.
Teza 3: Pytanie o samoświadomość kamieni, roślin czy fal pozostaje bez ostatecznej odpowiedzi, natomiast u ludzi i wielu zwierząt została ona empirycznie potwierdzona.
Teza 4: Historyczne konflikty, wojny i podziały wynikają z braku uświadomionej jedności – ludzkość pozostaje w „matrixie nienawiści”, który sam sobie tworzy.
Teza 5: Ścieżka przemocy nigdy nie przynosi trwałego pokoju, dlatego globalna zmiana wymaga duchowego przebudzenia i procesu wybaczenia.
Teza 6: Systemy polityczne i wszelkie partie tworzą iluzję wyboru, podczas gdy prawdziwe decyzje zapadają w cieniu – udział w takich mechanizmach to iluzja kontroli.
Teza 7: Wspólnota oparta na wzajemnej wymianie dóbr i umiejętności, bez pośrednictwa instytucji publicznych, jest alternatywą prowadzącą do zwiększenia samodzielności i odporności wspólnot lokalnych.
Teza 8: Rezygnacja z udziału w wojnie i bojkot wyborów to praktyczne metody oporu przeciwko manipulacjom elit, które mogą doprowadzić do realnej zmiany układu sił.
Teza 9: Etymologiczne odczytanie słowa „logos” („myśl rodząca się w boskiej przestrzeni”) pozwala pogłębić zrozumienie relacji między myślą a bytem, co odsyła do fraktalnej jedności.
Teza 10: Kluczowym krokiem do rozwiązania globalnych problemów jest uzmysłowienie sobie wspólnej, pierwotnej świadomości, której każdy z nas jest fragmentem; to prowadzi do odpowiedzialności za los świata.

Dlaczego warto zapoznać się z filmem?

Głęboka analiza istoty świadomości – film porusza także trudne pytania o to, czy kamień, fala, roślina lub owad posiadają jakąkolwiek samoświadomość.
Etymologia „logos” w Ewangelii Jana – rzuca nowe światło na popularne słowa „Na początku było słowo”, ukazując relację myśl–Bóg w kontekście pierwotnego znaczenia języka greckiego.
Koncepcja fraktalnej struktury rzeczywistości – prezentuje ideę, że każdy fragment bytu zawiera w sobie całość, co ma implikacje w nauce i duchowości.
Doświadczenia śmierci klinicznej – rozmówcy przywołują liczne świadectwa pokazujące, że świadomość może funkcjonować niezależnie od mózgu, co jest tematem niezwykle fascynującym dla badaczy i poszukujących.
Krytyczne spojrzenie na historię konfliktów – szczegółowo omawia, dlaczego żadne wojny nie przyniosły trwałego pokoju, i wskazuje mechanizmy, które od wieków napędzają wrogość między ludźmi.
Wezwanie do wybaczenia i duchowej transformacji – podkreśla, że jedyną drogą do ostatecznego pokoju jest uzmysłowienie sobie jedności i wybaczenie sobie nawzajem, co stanowi radykalne odejście od przemocy.
Krytyka współczesnego systemu politycznego – ujawnia, że politycy pełnią głównie funkcję fasady, a prawdziwe decyzje zapadają poza parlamentami, co skłania do refleksji nad mechanizmami władzy.
Praktyczne przykłady zmiany postawy – anegdota o meczu piłki ręcznej pokazuje małą skalę, na której można dokonać realnej zmiany, eliminując agresję poprzez świadome decyzje jednostek.
Wezwanie do samostanowienia i współpracy lokalnej – film wskazuje, jak można budować alternatywne wspólnoty oparte na wymianie dóbr i wzajemnej pomocy, co uczy samodzielności.
Inspiracja do krytycznego myślenia – zachęca widza do kwestionowania medialnej papki i „korporacyjnych prawd”, stając się bardziej świadomym konsumentem informacji.

Czym tak naprawdę jest świadomość – Rozmowa Zosi Golis z Jackiem Sokalem