Wprowadzenie
Autorski duet prezentuje doświadczenie trzydniowego postu wodnego, omawia historyczne i współczesne konteksty praktyki oraz przedstawia szczegółowy protokół przygotowania, przebiegu i zakończenia 72-godzinnej głodówki. Celem jest pokazanie efektów metabolicznych, hormonalnych i poznawczych, jakie zachodzą w organizmie podczas kolejnych etapów postu.
Odkrywanie korzeni postu
Post ma wiekowe tradycje – od Hipokratesa, który stwierdził, że „jeśli człowiek mało je i pije, to nigdy nie zachoruje”, przez Paracelsusa („post to największy lekarz wewnętrzny”), po Leonardo da Vinci, który widział wstrzemięźliwość jako drogę do jasności umysłu. Benjamin Franklin zwracał uwagę, że „najlepszym lekarzem jest odpoczynek, spokój i post”.
Rodzaje postów
- Intermittent fasting (IF) – codzienne okienko 8–10 h jedzenia i 14–16 h postu, naturalny styl życia w przeszłości wielu rodzin.
- Post 24 h – jedna doba bez pożywienia, warto go stosować raz w tygodniu po przyzwyczajeniu się do IF.
- Post 48 h – dwie doby, głębsza adaptacja do spalania tłuszczu i wytwarzania ketonów.
- Post 72 h – kulminacyjny punkt, mocno indukujący autofagię i kolejne mechanizmy regeneracyjne.
Fazy postu 72 h
- 0–12 h
Zapas glikogenu w wątrobie stopniowo się wyczerpuje. „Twój organizm ma dwa źródła energii: glikogen wątrobowy i… tkankę tłuszczową” – rozpoczyna się obniżanie insuliny, mogą pojawić się senność, rozdrażnienie i ból głowy. - 12–24 h
Wzrasta poziom hormonu wzrostu, adrenaliny i BHB (ketonów). Dochodzi do przełączenia na spalanie tłuszczu – „po 48 h nagle przyszła niesamowita energia”. Ujawnia się poprawa nastroju i klarowność myślenia. - 24–48 h
Intensyfikuje się autofagia i mitofagia, czyli wewnątrzkomórkowe oczyszczanie z uszkodzonych elementów. W organizmie narasta ochrona przed stanem zapalnym i rewitalizacja tkanek. - 48–72 h
Maksymalna indukcja regeneracji komórek, dalsze uwrażliwienie na insulinę oraz wzrost BDNF – czynnika wspierającego neuroplastyczność. Głód zwykle ustępuje, choć mogą pojawić się zawroty głowy czy uczucie zimna.
Przygotowanie i zakończenie
Przygotowanie: kilka tygodni wcześniejszego ograniczenia węglowodanów, adaptacji do IF, uzupełnienia magnezu, witaminy D i soli mineralnych (np. sól kłodawska w wodzie).
Zakończenie: lekkie białkowo-tłuszczowe posiłki – np. rosół z warzywami i mięsem, jajka, awokado. Biegunka jako normalny efekt końcowy leczy się nawadnianiem i elektrolitami.
Wnioski
- Trzydniowy post wodny to silne narzędzie aktywujące autofagię i mitofagię, wspierające regenerację organizmu.
- Przełączenie na spalanie tłuszczu przynosi wyraźny wzrost energii i klarowności umysłu już po 24 h.
- Adaptacja do postu wymaga stopniowego ograniczania węglowodanów i uzupełnienia elektrolitów.
- Historyczne autorytety medyczne podkreślały rolę wstrzemięźliwości jako formy leczenia i samokontroli.
- Bezpieczne przeprowadzenie postu wymaga odpowiedniej strategii u osób z cukrzycą lub przyjmujących leki hipoglikemizujące.
Tezy
- Umiarkowany post przerywany (IF) jest naturalnym stylu życia i podstawą do głębszych głodówek.
- Post 72 h indukuje procesy autooczyszczania bardziej efektywnie niż krótsze formy.
- Ketony stanowią dla mózgu lepsze paliwo niż glukoza, poprawiają funkcje poznawcze.
- Hormony stresu i wzrostu wzmocnione podczas głodówki chronią tkankę mięśniową.
- Świadome zarządzanie elektrolitami eliminuje główne objawy nieprzyjemne postu.
Dlaczego warto zapoznać się z filmem?
- Precyzyjny protokół przygotowania do 72-godzinnej głodówki.
- Przejrzyste omówienie kolejnych faz postu i ich efektów metabolicznych.
- Historyczne odniesienia od Hipokratesa po współczesne badania nad autofagią.
- Praktyczne wskazówki uzupełniania magnezu, soli i witaminy D.
- Ostrzeżenia dla osób przyjmujących leki hipoglikemizujące.
- Rekomendacje zakończenia postu i żywienia po głodówce.