Wprowadzenie
W najnowszym odcinku podcastu „Żurnalista – rozmowy bez kompromisów” prowadzący Dawid Żukowski – samouk w dziennikarstwie, łamiący schematy i rozmawiający z ludźmi różnych profesji – zaprasza do studia Klaudię Pingot. Jest to rozmowa w formacie „wywiad-rzeka” trwająca ponad godzinę, w której Klaudia otwiera przed nami wszystkie drzwi swojego życia: od dzieciństwa na wsi, przez brutalne doświadczenia w służbie policyjnej, eksplorację osobistego rozwoju i psychologii, aż po mistyczne doznania i głębokie przemyślenia na temat miłości, samotności oraz autentyczności.
Klaudia Pingot – z zawodu była policjantka, z wyboru psycholożka (absolwentka SWPS), trenerka rozwoju osobistego, autorka ponad setki sesji medytacyjnych – nie unika niczego. Wprost opowiada o traumach, o desperacji, o izolacji, ale i o triumfach, o chwilach uniesienia duchowego, o krokach milowych w karierze szkoleniowej. To wywiad, w którym każdy znajdzie fragment poruszający jego własne życie i wyzwania.
1. Sny jako lustro podświadomości
1.1. Ucieczka przed tsunami
Klaudia otwiera rozmowę od snów – tych, które często przywołują jej emocje i lęki do realnego życia. W jednym z ostatnich powtarzał się motyw katastrofalnego tsunami, przed którym za każdym razem udawało jej się uciec na ostatnie piętro budynku. Dopiero po analizie terapeutycznej z oddechem zrozumiała, że:
„To tsunami to są moje emocje i moje lęki. Kiedy dałam się temu zabrać, przepłynęło to przeze mnie i poczułam totalny spokój – nie muszę już uciekać od emocji.”
Ta metafora pokazuje klucz – akceptacja własnych uczuć zamiast walki z nimi prowadzi do prawdziwego ukojenia.
1.2. Sny o przyszłości
Choć większość snów dotyczy wewnętrznych stanów, Klaudia przyznaje, że pojawiają się też obrazy przyszłości:
„Czasem mam jawne wizje przyszłości, niewyraźne, lecz podpowiadające, że pewnego dnia stanę się wzorem dla większej grupy ludzi.”
Nie wie jednak, czy to projekcja jej pragnień, czy jakieś głębsze przeczucia. Pozostawia to pod znakiem zapytania, ale wskazuje na silny związek między podświadomością a naszą wizją własnego losu.
2. Utrata dziecięcej niewinności i poczucia bezpieczeństwa
2.1. Pierwsze dni w przedszkolu
Klaudia dorastała na wsi, w małej miejscowości. Gdy rodzice przenieśli się do miasta, dla sześcioletniej dziewczynki oznaczało to bolesną zmianę:
- Samotne godziny w przedszkolu: „Stałam przy szybie, płakałam przez trzy pierwsze miesiące aż do 15:00, dopóki nie przyszła babcia.”
- Utracone poczucie „bezpiecznego świata”: od tamtej pory Klaudia poczuła, że musi sama zadbać o swoje bezpieczeństwo, bo nie ma już nikogo, kto zrobiłby to za nią.
2.2. Przenosiny do miasta i porównania
Wielkość miasta, większe oczekiwania i rówieśnicy, którzy odbierali jej umiejętności rysowania czy czytania jako… „na wyższym poziomie”, wzmocniły w małej Klaudii poczucie deficytu. Przeplatało się to z dramatem porzucenia – budzącymi się przeczuciami, że odtąd będzie musiała radzić sobie bez tej stałej opieki.
3. Genetyka wrażliwości i potrzeba bliskości
3.1. Biologia bliskości
Klaudia jest przekonana, że wrażliwość i pragnienie bliskości są w znacznym stopniu uwarunkowane genetycznie. Odkryła, że:
„Moi rodzice i dziadkowie też lubili bliskość. To mogło się we mnie wzmocnić.”
Uważa, że kobiety mogą być bardziej „zaprogramowane” na więzi emocjonalne niż mężczyźni, choć w relacjach rodzinnych nie brakuje im wsparcia.
3.2. Stabilne rytuały rodzinne
Codzienne rytuały (obiad o 16:00, wieczorne wspólne oglądanie filmów, wakacje pod namiotem nad morzem) uczyły dyscypliny i dawały strukturę. Jednak – jak zauważa Klaudia – mogą one nie wystarczyć, jeśli nie towarzyszy im autentyczna czułość i emocjonalna otwartość.
4. Sport jako terapia i fundament pewności siebie
4.1. Przejście do klasy sportowej
W czwartej klasie trafia do klasy sportowej, co całkowicie zmienia jej życie:
- Każdego dnia zajęcia sportowe pozwalają rozładować lęk i stres.
- Sportowe sukcesy budują własną wartość i uznanie w klasie.
- Zajęcia WF i zawody nadają strukturę, którą trudno przecenić – rozwijają poczucie kompetencji.
4.2. Sport jako odskocznia
Dzięki sportowi Klaudia czuje, że jej ciało „robi coś dobrego” – reguluje emocje, wzmacnia psychikę i pozwala złapać oddech w trudnych chwilach. To doświadczenie stało się dla niej jedną z najważniejszych lekcji radzenia sobie z wewnętrznym chaosem.
5. Szkoła Policji w Szczytnie – chrzest bojowy
5.1. Rekrutacja i preselekcje
Aby dostać się do elitarnej Szkoły Policji:
- Pisemne testy i sprawności: setki kandydatów, kilkanaście miejsc.
- Rozmowy i selekcje wojewódzkie: 300 osób w komisji szczecińskiej, 5 miejsc.
- Drugi etap w Szczytnie: spośród około 300 adeptów przyjmowano jedną trzecią – 120 osób, zaledwie 20 kobiet.
5.2. Kurs podstawowy pod murami
Pierwsze pół roku to tzw. kurs poza murami szkoły (w Brzegu):
- Brak przepustek i izolacja.
- Całodzienne ćwiczenia: poligon o 3:00 w nocy, sprzątanie baraków, rygor graniczący z militarnym.
- Skrajne warunki wypędziły łzy i samotność, ale… Klaudia nie zrezygnowała, choć płakała co drugi dzień.
5.3. Media i „Bravo”
Niespodziewanie w trakcie szkolenia reporterka od „Bravo” wybierała „ładne dziewczyny z Szczytna” do sesji zdjęciowej. Klaudia zgłosiła się z myślą o zastrzyku pewności siebie i trafiła do magazynu – epizod, który jednocześnie dodawał jej odwagi, jak i pokazywał absurd medialnej rzeczywistości.
6. Praktyki i ćwiczenie „zakresu obowiązków”
6.1. Komisariat w Barlinku
Podczas praktyk:
- Komendant wysyłał ją na patrol w mrozie – mimo że oficjalnie miała ćwiczyć w pionie kryminalnym.
- Gdy odmawiała, delegował ją na sekcje zwłok – dokumentowanie procesu sekcyjnego, przy którym zajęła się tęgie traumatyczne wspomnienia.
6.2. Pierwsza sekcja zwłok
Klaudia opisuje wstrząsający moment:
„Patolog przecina czaszkę piłą… Jestem tam, jako dokumentująca całość. Miałam 22 lata i nie byłam na to przygotowana.”
To doświadczenie ukształtowało w niej głębokie poczucie ciężaru, którego nie da się już zlekceważyć.
7. Specjalizacje policyjne i szkolenia zagraniczne
7.1. Europol w Hadze
Na zaproszenie Europolu Klaudia uczyła się analizy kryminalnej:
- Mapowanie sieci przestępczych.
- Zaawansowane oprogramowanie w języku angielskim.
- Międzynarodowa wymiana doświadczeń z funkcjonariuszami z Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Holandii.
Po powrocie „czuła, że świat stoi przede mną otworem” – zdobyła nie tylko twarde umiejętności, lecz i komfort psychiczny.
7.2. Wydziały kryminalne i werbunkowe
Kolejne lata to praca:
- W komendzie miejskiej i wojewódzkiej.
- Pion kryminalny, pion werbunkowy, CBSU (Centralne Biuro).
- Studia czynności śledczych, obsługa informatycznych narzędzi dochodzeniowych.
Z każdej placówki wynosiła nową wiedzę i nowe kontakty, które proponowały jej kolejne etaty – zalążek kariery, którą jej jednak wkrótce miała porzucić.
8. Odejście z policji i eksperymenty biznesowe
8.1. Decyzja o rozstaniu
Klaudia zrozumiała, że ścieżka funkcjonariusza nie oferuje już niczego, czego nie poznała. Aby zostać naczelnikiem lub dyrektorem, potrzebowałaby kolejnych lat służby i politycznego wsparcia. Dlatego podjęła decyzję o odejściu – choć zawsze była dumna ze swojej pracy, czuła, że… musi spróbować czegoś innego.
8.2. Franczyza szybkiego czytania
Pierwsze kroki w budowaniu firmy to – zaskakująco – szkolenia z szybkiego czytania:
- Inwestycja w licencję, pierwsze grupy kursantów.
- Pięć–dziesięć osób, które rzeczywiście skorzystały z usługi.
- Po pół roku… firma nie przyniosła oczekiwanego zwrotu.
8.3. Krótkie epizody MLM i dalsze poszukiwania
Chwilowe zainteresowanie MLM – szybko porzucone. Jednocześnie trenowała się w coachingu, NLP, terapii liniowej (Timeline Therapy). Pół roku testów nowych ról na rynku rozwojowym pokazało jej, które ścieżki są jej zbyt odległe od autentyczności, a które… mogą być podstawą dalszej drogi.
9. Psychologia i duchowość – łączenie światów
9.1. Studia psychologiczne
Na przełomie trzydziestki Klaudia zapisała się na psychologię – myśląc o pracy akademickiej lub doktoracie na uczelni. Pisała już scenariusze, rozumowała teoretycznie, lecz potrzebowała… wiedzy o duszy.
9.2. Filozofia kwantowa i manifestacja intencji
W trakcie studiów przyciągnęły ją zagadnienia:
- Jak intencje przekładają się na rzeczywistość?
- Na czym polega moce pola kwantowego w manifestacji?
- Jak pogodzić naukowe podejście psychologiczne z ezoterycznymi wglądami?
Połączenie terapii psychologicznej, wiedzy filozoficznej i duchowej stało się rdzeniem jej obecnej oferty szkoleniowej.
10. Autentyczność vs. „komercyjne eventy rozwoju”
10.1. Sceptycyzm wobec show rozwojowego
Klaudia nie ukrywa:
„W świecie rozwoju osobistego jest wiele eventów, które pachną sprzedażą. To nie moja droga – szkoda paliwa na walkę z tymi patologiami.”
Woli iść swoją ścieżką: szczera medytacja, realne wsparcie coachingowe i rzetelne źródła, a nie wielkie sceny i spektakle.
10.2. Granice autentyczności
Autentyczność według Klaudii to nie:
- Odsłanianie każdego brzydkiego szczegółu życia.
- Bezmyślne epatowanie intymnością.
To świadomy wybór tego, co i komu pokazać – z poszanowaniem siebie i drugiego człowieka.
11. Droga do miłości i wyzwań sercowych
11.1. Pierwsze związki i fascynacja męskością
Klaudia opowiada o:
- Pierwszym chłopaku w podstawówce (biegali razem w maratonach).
- Kolejnych relacjach w liceum i Szczytnie – gdzie sportowe ciała męskie wydawały się „sexy”.
Ta faza to nauka o własnym ciele, fascynacji i o granicach swojej odrębności emocjonalnej.
11.2. Otwarcie na relacje lesbijskie
Z czasem większą wagę przywiązywała do głębi emocji i intymnej czułości:
- Pierwszy związek z kobietą – opór rodziców, przełamywany dzięki babci:
„Halinko, najważniejsze, byś była szczęśliwa i szła do swojej miłości.”
- Rodzice szybko zaakceptowali ten związek, gdy zobaczyli, że jest on dla niej kierunkiem szczerości.
11.3. Samotność i kryzys trwalszych relacji
Po latach bycia w związkach każdego rodzaju Klaudia doświadczyła nowego kryzysu:
„Po raz pierwszy w życiu czuję się samotna – zawsze byłam w relacji intymnej od 16. roku życia.”
Tę samotność określa jako największe wyzwanie: przypomina kolejne „tsunami” emocji, które… może nie trzeba uciekać, lecz je przyjąć.
12. Rodzinne i towarzyskie sieci wsparcia
12.1. Rodzice jako fundament
Mimo zawodowych trudności i częstych delegacji Klaudia zawsze czuła:
- Matczyną miłość krytyczną (oczekiwania, porządek, domowe zasady).
- Bezwarunkową miłość babci od strony mamy (przytulenie, pełna akceptacja).
- Ojca – pracowitego, ale obecnego, gotowego podgrzać obiad i porozmawiać.
To struktura, która – choć nierzadko brakowała w niej codziennej czułości – dawała poczucie, że „nie jestem sama”.
12.2. Przyjaźnie „z ostatnich lat”
Dziś Klaudia ma kilka przyjaciół z dzieciństwa liceum i delegacji, ale rozkwit jej sieci wsparcia nastąpił w ciągu ostatnich 5–6 lat:
- Grupy medytacyjne, koła rozwoju osobistego.
- Znajomi z kursów coachingu.
- Partnerzy projektów online i offline.
Łączy ich wspólna droga w duchowości, psychologii i świadomości.
13. Mistyczne doświadczenia i przepływ twórczy
13.1. Słowa płynące z „innej przestrzeni”
Klaudia opisuje momenty „flow”, gdy:
„Słowa płyną przez mnie, jakbym była kanałem – nie wiem, skąd, ale wiem, że to jest moje.”
To doświadczenia wykraczające poza intelekt, trudno je precyzyjnie opisać, lecz są dla niej potwierdzeniem istnienia głębszych wymiarów świadomości.
13.2. Efekt głębokiej medytacji
W szczególnych chwilach:
- Po długim okresie medytacji.
- Zaraz po przebudzeniu.
- W nocy, gdy umysł jest wyciszony.
Świat jawi się jej mniej realny niż wewnętrzne wizje – to wskazówka, że życie to coś więcej niż codzienność.
Plany na przyszłość
Na pytanie „kim chciałabyś zostać?” odpowiada jednym zdaniem:
„Światełkiem w tunelu.”
Pragnie być dla innych przewodnikiem i wsparciem, gdy życie staje się trudne. Nie marzy o grandiozach – wystarczy, że pomoże choćby jednej osobie odnaleźć spokój lub wiarę w siebie.
Wnioski
- Sny jako klucz: akceptacja podświadomości prowadzi do wewnętrznego spokoju.
- Dzieciństwo: utrata poczucia bezpieczeństwa kształtuje potrzebę bliskości na całe życie.
- Sport: terapia ciała i ducha, fundament pewności siebie.
- Policja: surowa szkoła realiów, szkolenia i sekcje zwłok jako źródło trwałych traum i lekcji.
- Odejście: eksperymenty biznesowe uczą odwagi, ale prawdziwa ścieżka to suma porażek i sukcesów.
- Psychologia i duchowość: łączenie świata nauki z filozofią kwantową otwiera nowe przestrzenie rozwoju.
- Autentyczność: świadome wybory tematów, poszanowanie własnych granic i granic innych.
- Miłość: prawdziwa relacja to wspólne przechodzenie kryzysów, a nie romantyczna namiętność.
- Mistyczne wglądy: przepływ twórczy i wizje są dowodem na wielowarstwowość świadomości.
- Wsparcie: rodzina, babcia „od zawsze” i przyjaciele z ostatnich lat tworzą sieć bezpieczeństwa.
Tezy
- Emocje to tsunami, którego nie trzeba unikać, lecz przyjąć.
- Brak dziecięcej troski rodzi dążenie do budowania własnej niezależności.
- Sport może zastąpić terapię, regulując emocje i wzmacniając poczucie wartości.
- Praca w policji odsłania najciemniejsze aspekty ludzkiego losu i wymaga psychicznej odporności.
- Droga do samorealizacji często prowadzi przez nieudane próby i porzucenie „gotowych recept”.
- Połączenie psychologii i duchowości pozwala tworzyć holistyczne modele rozwoju.
- Autentyczność to sztuka selekcji – dzielenia się wyłącznie tym, co służy rozmówcy i sobie.
- Kryzysy w miłości uczą wzajemnej odpowiedzialności za wspólną drogę.
- Mistyczne epizody przypominają, że świadomość ma wiele wymiarów.
- Być „światełkiem w tunelu” znaczy prowadzić innych przez mroki lęku i samotności.
Dlaczego warto obejrzeć ten wywiad?
- Poznasz prawdziwe mechanizmy snów i ich terapeutyczną rolę.
- Usłyszysz raport „od kuchni” pracy policjantki i realiów sekcji zwłok.
- Dowiesz się, jak sport może leczyć psychikę i budować pewność siebie.
- Zobaczysz, jak odwaga do odejścia z bezpiecznej kariery rodzi nowe możliwości.
- Zanurzysz się w świat filozofii kwantowej przeplatanej psychologicznymi narzędziami.
- Otrzymasz wskazówki, jak pozostać autentycznym w branży rozwoju osobistego.
- Zrozumiesz, czym jest prawdziwa miłość – wspólne przeżywanie kryzysów, a nie uniesień.
- Doświadczysz inspiracji, że każdy może stać się „światełkiem w tunelu” dla siebie i innych.
- Odkryjesz moc medytacji i mistycznych przepływów, które otwierają kolejne warstwy świadomości.
- Poczujesz siłę szczerej rozmowy, która nie boi się trudnych pytań ani surowych odpowiedzi.
„Żurnalista – rozmowy bez kompromisów” tym razem ukazuje pełne spektrum ludzkiego losu – od strachu i traumy po odwagę i transcendencję. Kluczowa rozmowa dla każdego, kto szuka autentycznego wglądu w życie człowieka, który postawił na uczciwość wobec siebie.